Konwencja o Prawach Dziecka, zwana Światową Konstytucją Praw Dziecka, została uchwalona została przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych 20 listopada 1989 r. Co warto podkreślić – państwem inicjatorem tego dokumentu była Polska. Inspiracją dla twórców projektu (prawników z Państwowej Akademii Nauk) była myśl Janusza Korczaka, który jako pierwszy nawoływał do podmiotowego traktowania dziecka.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podczas głosowań w trakcie 79-tego posiedzenia ustanowił dzień 20 listopada Ogólnopolskim Dniem Praw Dziecka, który ma przypominać szczególną rolę Polski jako inicjatora uchwalenia Konwencji w tworzeniu światowego systemu ochrony praw dziecka.

Choć wiele się zmieniło w Polsce w podejściu do dzieci przez ostatnie sto lat, to wciąż prawa dziecka nie są w pełni respektowane, a wiele osób uzależnia respektowanie praw od wypełniania przez dzieci obowiązków. Wciąż pokutuje przekonanie, że dzieci nie są jeszcze pełnoprawnymi ludźmi i dlatego prawa człowieka im w pełni nie przynależą. Jest wprost przeciwnie!

Główne akty prawne mówiące o prawach dziecka:

• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483)
• Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. 1991 nr 120 poz. 526)
• Europejska Konwencja o wykonywaniu praw dzieci, sporządzona w Strasburgu dnia 25 stycznia 1996 r. (Dz.U. 2000 nr 107 poz. 1128)
• Ustawa z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka. (Dz.U. 2000 nr 6 poz. 69)

Prawa dziecka:

Każdemu dziecku przysługują prawa dziecka tak jak każdemu dorosłemu przysługują prawa człowieka. Praw tych nikt nie może dziecko pozbawić. O tym, jak ważne są w naszym kraju prawa dziecka świadczy również fakt, iż zostały one uwzględnione w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Zarówno rodzice, opiekunowie prawni jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.

 Prawa osobiste:

• prawo do życia i rozwoju,
• prawo do tożsamości (nazwisko, imię, obywatelstwo, wiedza o własnym pochodzeniu),
• prawo do wolności, godności, szacunku, nietykalności osobistej,
• prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania,
• prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym,
• prawo do wychowywania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi,
• prawo do wolności od przemocy fizycznej i psychicznej,
• prawo nierekrutowania do wojska poniżej 15 roku życia.

Prawa socjalne:

• prawo do odpowiedniego standardu życia,
• prawo do ochrony zdrowia,
• prawo do zabezpieczenia socjalnego,
• prawo do wypoczynku i czasu wolnego.

 Prawa kulturalne:

• prawo do nauki (bezpłatnej i obowiązkowej w zakresie szkoły podstawowej),
• prawo do korzystania z dóbr kultury,
• prawo do informacji,
• prawo do znajomości swoich praw.

Źródło: https://policja.pl/

Światowy Dzień Rzucania Palenia Tytoniu obchodzony jest  corocznie w trzeci czwartek listopada.

Pomysł zrodził się w USA w Californii, gdzie w 1974 roku zachęcono ponad milion palaczy do odstawienia papierosów na jeden dzień. Oczywiście 24 godziny nie wystarczą – mają jedynie zachęcić do całkowitego porzucenia nałogu. Z czasem do walki z tytoniem dołączył cały świat – zaczęły pojawiać się podobne inicjatywy, jak na przykład Dzień bez Papierosa (obchodzony 31 maja). Na całym świecie tytoń zabija ponad 5 milionów osób każdego roku – w tym ponad 600 tysięcy osób, które palą biernie, wdychając dym osób palących w najbliższym otoczeniu. Choć śmiertelne skutki tego nałogu są powszechnie znane, głównym problemem związanym z rzucaniem palenia jest fakt, iż papierosy zabijają powoli – palacz może nie odczuwać skutków swojego nałogu przez wiele lat. Niestety, kiedy już się pojawią, często bywa za późno.

Choć ostrzeżenia „Palenie zabija” widoczne jest na każdej paczce papierosów, informacja ta – z racji swojej powszechności – szybko traci swój wydźwięk. Jak się jednak okazuje dość skuteczne są „odstraszacze” graficzne – na przykład zdjęcia, nieraz makabryczne, zniszczonych organów wewnętrznych skutecznie zniechęcają młodzież do sięgania po papierosy oraz zwiększają liczbę palaczy, którzy decydują się zerwać z nałogiem. W wielu krajach – również w Polsce – istnieją zakazy palenia w miejscach publicznych. Niestety, jak wskazuje badanie CBOS-u, zmiany te nie wpłynęły na zmniejszenie liczby palaczy. Zakazy odgórne ogrywają zwykle niewielką rolę – znacznie lepiej działa bowiem motywacja wewnętrzna, którą każdy powinien odnaleźć w sobie. Każdy palący, czyli co trzeci Polak.

Palisz papierosy, ale twierdzisz że nie jesteś od nich uzależniony? Wejdź w poniższy link i wykonaj test.

http://psse-glogow1.home.pl/pub/interwencje/test_uzaleznienia_od_tytoniu.pdf

Znajdź w sobie motywację do tego, by przestać palić..

http://psse-glogow1.home.pl/pub/interwencje/test_motywacji_do_zaprzestania_palenia.pdf

Jeśli Ci jej brakuje, obejrzyj poniże filmiki:

https://youtu.be/F43QKIoodM4

https://youtu.be/CZrH3Y2BtyM

WYBIERZ ZDROWIE. WYBIERZ ŻYCIE...

Źródło: http://psseglogow.pl

Europejski Dzień Wiedzy o Antybiotykach (EDWA) został ustanowiony przez Komisję Europejską w 2008 roku.

Celem Dnia jest promowanie wiedzy na temat odpowiedzialnego stosowania antybiotyków oraz zwiększenie świadomości, jakim zagrożeniem dla zdrowia każdego z nas jest zjawisko antybiotykooporności. Następujące informacje stanowią najistotniejsze przesłania kampanii:

• Antybiotyki działają tylko na bakterie.
• Antybiotyki nie leczą chorób wirusowych: grypy, przeziębienia, ostrych zapaleń gardła i oskrzeli.
• Narastanie antybiotykooporności to w dużej mierze skutek niewłaściwego stosowania i nadużywania antybiotyków.
• Utrzymanie skuteczności antybiotyków w przyszłości zależy od działań każdego z nas.
• Przyjmujmy tylko antybiotyki przepisane przez lekarza i zaufajmy jego wiedzy.

W Polsce organizacją Europejskiego Dnia Wiedzy o Antybiotykach i propagowaniem jego celów zajmuje się Narodowy Instytut Leków, w ramach programu zdrowotnego Ministerstwa Zdrowia pn. „Narodowy Program Ochrony Antybiotyków na lata 2016-2020”. Szczegółowe informacje o tegorocznych obchodach Europejskiego Dnia Wiedzy o Antybiotykach w Polsce, znajdują się na stronie internetowej „Narodowego Programu Ochrony Antybiotyków”.

Źródło: http://www.nil.gov.pl/

Baklawa to słodki deser niezwykle popularny w Turcji, Grecji i Bułgarii. Głównymi składnikami baklawy jest ciasto filo oraz orzechy. Współcześnie w każdym kraju baklawa wygląda trochę inaczej i podaje się ją na wiele sposobów.

W Grecji oraz w Turcji baklawa przygotowywana jest zarówno na wielkie okazje, na przykład na ślub, jak i na co dzień, w formie deseru. Jeszcze do XIX wieku baklawa była uznawana za luksusową potrawę, którą można spożywać tylko z okazji świąt.

Baklawa to przysmak, którego pochodzenie bardzo trudno ustalić. Zarówno Grecy, jak i Turcy uważają, że baklawa była ich pomysłem. W Polsce baklawa (a właściwie bakława) nie jest dobrze znana, jednak wyjeżdżając na wakacje do krajów bałtyckich, Polacy mają okazję skosztować tego deseru. Zdecydowanie można stwierdzić, że baklawa pochodzi z cesarstwa otomańskiego. Od XV wieku deser ten był przygotowywany w Pałacu w Konstantynopolu. W późniejszym okresie inne cywilizacje zaczęły zmieniać tę potrawę i dostosowywać ją do własnej kultury. Grecy stworzyli ciasto filo, które obecnie stanowi podstawę baklawy, natomiast Armeńczycy dodali do deseru przyprawy takie jak cynamon i gałka muszkatołowa. W XIX wieku w Turcji zaczęto produkować baklawę na skalę masową, dzięki czemu na przysmak ten mogła sobie pozwolić klasa średnia. W Turcji wciąż popularne jest jednak twierdzenie, że nie jest się wystarczająco bogatym, aby codziennie jeść baklawę. Obecnie, w zależności od regionu świata, baklawa jest przygotowywana trochę inaczej ze względu na różnorodne dodatki. Turcy podają baklawę z kajmakiem oraz z lodami.

Przepis na ten pyszny deser znajdziecie poniżej:

https://www.mojewypieki.com/przepis/baklawa-baklava

Baklawa jest deserem bardzo słodkim, dlatego należy unikać podawania jej z bitą śmietaną czy dodatkowym karmelem. Można zastosować metodę turecką i obok kawałka baklawy położyć na talerzu gałkę lodów. Deser doskonale sprawdzi się do kawy lub herbaty, w trakcie spotkania ze znajomymi czy zjazdu rodzinnego. W zależności od upodobań domowników i gości można stworzyć mniej lub bardziej słodką wersję baklawy - zrezygnować z syropu lub nasączyć deser wodą różaną.

Baklawa to deser polecany przede wszystkim łasuchom i osobom lubiącym słodkie przysmaki. Można podawać go na różne okazje, jednak należy pamiętać o tym, że przygotowanie jest czasochłonne.

Źródło: https://dziendobry.tvn.pl/

16 listopada na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Tolerancji, ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 12 grudnia 1995 roku, z inicjatywy UNESCO. 

Wybór daty nie jest przypadkowy – 16 listopada 1995 roku, tuż przed końcem Międzynarodowego Roku Tolerancji, państwa członkowskie UNESCO przyjęły Deklarację na Temat Zasad Tolerancji. Międzynarodowy Dzień Tolerancji jest świętem szacunku, akceptacji i uznania różnorodności kultur na świecie.

Artykuł I „Deklaracji Zasad Tolerancji” brzmi:
„Tolerancja to szacunek, akceptacja i uznanie bogactwa różnorodności kultur na świecie, naszych form wyrazu i sposobów na bycie człowiekiem. Sprzyja jej wiedza, otwartość, komunikowanie się oraz wolność słowa, sumienia i wiary. Tolerancja jest harmonią w różnorodności. To nie tylko moralny obowiązek, ale także prawny i polityczny warunek. Tolerancja – wartość, która czyni możliwym pokój – przyczynia się do zastąpienia kultury wojny kulturą pokoju”.

W „Deklaracji…” państwa członkowskie zdefiniowały pojęcie tolerancji. Według zapisów tolerancja to:

• respektowanie cudzych praw i cudzej własności;
• uznanie i akceptacja różnic indywidualnych;
• umiejętność słuchania, komunikowania się i rozumienia innych;
• docenianie rozmaitości kultur;
• otwarcie na cudze myśli i filozofię;
• ciekawość i nie odrzucanie nieznanego;
• uznanie, że nikt nie ma monopolu na prawdę.

Pamiętajmy, że tolerancja to postawa społeczna i osobista odznaczająca się poszanowaniem poglądów, zachowań i cech innych ludzi, a także ich samych. Dzisiejszy dzień może być okazją do głębszej refleksji na temat nietolerancyjnych zachowań w wielu aspektac. Dziś warto zastanowić się nad własną postawą w odniesieniu do ludzi, którzy żyją obok nas.

Źródła: dziecisawazne.pl, www.ekokalendarz.pl

Światowy Dzień Cukrzycy obchodzony jest każdego roku w dniu 14 listopada. Właśnie tego dnia w 1891 r. urodził się Frederick Banting, który wraz Charles’em Best jako pierwszy sformułował przemyślenia, które doprowadziły do odkrycia insuliny w 1922 roku. Dzień ten został ustanowiony w 1991 r. przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną oraz Światową Organizacją Zdrowia jako odpowiedź na obawy związane z nasilającym się występowaniem przypadków cukrzycy na całym świecie.

Chociaż większość wydarzeń związanych z obchodami Światowego Dnia Walki z Cukrzycą ma miejsce 14 listopada lub w pobliskich dniach, to kampania tematyczna jest prowadzona poprzez cały rok. Każdego roku Światowy Dzień Cukrzycy koncentruje się na jednym temacie, który jest przedmiotem specjalnej uwagi. Tematy dotychczas poruszane dotyczyły m.in. cukrzycy i praw człowieka, cukrzycy i stylu życia oraz kosztów cukrzycy. W 2020 jest to temat : CUKRZYCA I PIELĘGNIARKI: Pielęgniarki Twoim wsparciem w leczeniu cukrzycy.

Cukrzyca została uznana za chorobę cywilizacyjną i epidemię XXI wieku. Ze względu na przyczynę i przebieg, dzieli się ona na dwa typy. Cukrzyca typu 1 pojawia się najczęściej u dzieci i młodzieży. Może się rozpocząć w każdym wieku, nawet po 80 roku życia. Bezpośrednią przyczyną choroby jest zniszczenie komórek produkujących insulinę w trzustce (tzw. komórek beta) przez własny układ odpornościowy chorego. Leczenie cukrzycy typu 1 od początku polega na podawaniu insuliny. W czasach przed jej odkryciem dziecko z rozpoznaną cukrzycą typu 1 umierało zazwyczaj w pierwszym roku choroby. To tylko pokazuje, jak ważnego odkrycia dokonał Fryderyk Banting.

Drugi rodzaj cukrzycy – typu 2, występuje głównie u dorosłych. Przyczyną choroby są czynniki genetyczne i środowiskowe (nadwaga, otyłość). Istotą choroby nie jest brak insuliny, tylko niewłaściwe jej działanie w tkankach (jest to tzw. insulinooporność), co prowadzi do podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Leczenie polega na zmianie trybu życia: stosowaniu odpowiedniej diety, zwiększeniu aktywności fizycznej. Po kilku latach u zdecydowanej większości chorych niezbędne jest stosowanie insuliny.

Do typowych objawów cukrzycy zaliczamy:

• wzmożone pragnienie
• zwiększenie ilości oddawanego moczu (wielomocz)
• utratę masy ciała, mimo wzmożonego apetytu
• osłabienie
• senność
• szybkie męczenie się
• infekcje drożdżakowe w okolicach narządów płciowych, w fałdach skórnych lub w jamie ustnej;
• czyraki na skórze
• stany zapalne skóry i śluzówki
• zaburzenia widzenia
• drętwienia kończyn
• spowolnione gojenie ran
• uczucie mrowienia w kończynach
• zapach acetonu w wydychanym przez chorego powietrzu
• trudności w koncentracji uwagi

Objawy te częściej występują w cukrzycy typu I, która ma bardziej dynamiczny przebieg. Często jej pierwszą manifestacją, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, mogą być kwasica i śpiączka ketonowa, należące do ostrych powikłań cukrzycy.
Cukrzyca typu II długo nie daje żadnych objawów, często pozostaje nierozpoznana
i nieleczona, prowadząc do nieodwracalnych w skutkach uszkodzeń narządów.
Szacuje się, że 50 proc. osób z cukrzycą typu II pozostaje nierozpoznanych. Taki sam odsetek chorych w chwili rozpoznania choroby ma już rozwinięte powikłania ze strony układu naczyniowego. Często pierwszym objawem cukrzycy typu II jest skłonność do ropnych zakażeń skórnych.

Do metod leczenia cukrzycy zalicza się:

• leczenie dietetyczne
• wysiłek fizyczny;
• leczenie farmakologiczne
• edukacja terapeutyczna.

Celem leczenia cukrzycy jest osiągnięcie normoglikemii, tzn. stężenia glukozy we krwi jak najbardziej zbliżonego do wartości prawidłowych. Cel ten osiąga się za pomocą insuliny lub leków doustnych. Nie można też zapomnieć o regularnych badaniach pozwalających na wczesne wykrycie i leczenie rozwijających się powikłań cukrzycy.

Źródła:www.poradnikzdrowie.pl, www.cukrzyca.pl, www.mojacukrzyca.org, https://portal.abczdrowie.pl

13 listopada koniecznie należy przyrządzić albo chociaż zjeść potrawę, która znana była już w XVII wieku. Jedne z pierwszych przepisów na tę potrawę pochodzą z XVII wieku, ze Stoczka Warmińskiego. Ówczesne placki, podobnie jak obecne, robiono z tartych ziemniaków, jaj, cebuli oraz mąki. Podawano je wyłącznie z solą i pieprzem. Dzisiejsze najbardziej popularne dodatki to tradycja XIX wiecznej Polski z czasów zaborów. Ubogiemu chłopstwu placki ziemniaczane zastępowały chleb. Jadano je z solą, ze śmietaną lub skwarkami. Wersje z gulaszem, to wersje szlacheckie, bogate.

Nie tylko Polacy smażą placki
Placki uznawane są za rodzimy, polski wynalazek, i słusznie. Nie znaczy to jednak, że nie ma ich w kuchni świata. Placki z tartych ziemniaków jadają Ukraińcy, Białorusini i Rosjanie. Trzeba zaznaczyć, że bliny, a więc potoczna nazwa placków ziemniaczanych, z plackami ziemniaczanymi nie mają nic wspólnego. Bliny to naleśniki na drożdżach, bez grama ziemniaków.

Gdzie jeszcze jadają polskie placki ziemniaczane?
Po placki równie chętnie sięgają Austriacy, Niemcy, Węgrzy czy mieszkańcy Luksemburga. W kuchni szwajcarskiej znane sa jako Rosti – placki ziemniaczane tradycyjnie smażone z samych ziemniaków, bez jaj i mąki. Regionalne dodatki to często boczek, cebula, ser, jabłka oraz świeże zioła. Oryginalne Rosti zazwyczaj podawano na śniadanie, jednak dzisiaj jstanowią one uzupełnienie dań obiadowych, np. Spinat und Spiegelei, czyli szpinaku i jaj sadzonych. Czesi jadają bramboraki, zwykle solo, ale co ważne doprawione czosnkiem i majerankiem. Anglicy podają tattie fish, bo według nich placki wyglądają, jak smażona ryba. Do ciasta dodają czasem ser i pomidory. Placki ziemniaczane są podawane również do tradycyjnego irlandzkiego śniadania. Boxty, czyli irlandzkie placki, przyrządza się z tartych ziemniaków surowych i rozdrobnionych gotowanych, do ciasta dodaje się sodę i mąkę, a ich konsystencja jest gładka. Liczba zwolenników tego prostego dania wciąż rośnie. Polacy najczęściej jedzą placki po węgiersku, które z polską kuchnią jednak niewiele mają wspólnego.

A oto przepis na najlepsze placki ziemniaczane:
– 1 kg ziemniaków
– 2 średnie cebule
– 2 jajka
– 2-3 łyżki mąki pszennej
– sól, pieprz wedle uznania
– ewentualnie 1 zmiażdżony ząbek czosnku
Ziemniaki i cebulę obrać. Zetrzeć je na tarce o małych otworach. Lekko odcisnąć. Ziemniaki wymieszać z roztrzepanymi jajkami i mąką. Do masy dodać mąkę. Doprawić do smaku solą i pieprzem. Smażyć na złoty kolor. Uwaga: aby masa ziemniaczana nie ciemniała, niektórzy dodają do niej łyżkę śmietany lub gęstego jogurtu. Smacznego!

Światowy Dzień Zapalenia Płuc znany również jako Światowy Dzień Walki z Pneumonią to międzynarodowe święto obchodzone corocznie 12 listopada, ustanowione przez Światową Koalicję przeciwko Zapaleniu Płuc u Dzieci. Święto jest wspierane technicznie przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), UNICEF oraz Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom (CDC).

Celem Światowego Dnia Zapalenia Płuc jest uświadamianie społeczeństwa o tym, jak groźne jest zapalenie płuc i do jakich powikłań może doprowadzić. Co roku z powodu zapalenia płuc w Unii Europejskiej traci życie 120 tys. osób, w tym 12 tys. Polaków. Najbardziej zagrożone są małe dzieci. Na całym świecie choroba ta zabija ponad 800 tys. maluchów do 5. roku życia.

Zapalenie płuc to stan zapalny w pęcherzykach płucnych. Do rozwoju tej choroby przyczyniają się:

• reakcje na leki,
• choroby autoimmunologiczne,
• bakterie Gram dodatnie i Gram ujemne,
• bakterie beztlenowe,
• wirusy,
• zakażenie grzybicze Candida albicans i Aspergillus fumigatus,
• pierwotniaki,
• riketsje.

 Czynniki ryzyka zapalenia płuc to:

• palenie papierosów,
• wcześniactwo,
• zaburzenia odżywiania,
• niedobory odporności,
• wady układu oddechowego,
• wady układu krążenia,
• alergia układu oddechowego,
• cukrzyca,
• miażdżyca,
• niewydolność serca,
• aspiracja treści pokarmowej.

Święto to jest okazją do przypomnienia o możliwości profilaktyki zapalenia płuc w postaci szczepienia ochronnego, które znacząco zmniejsza liczbę zachorowań.

Źródło: https://portal.abczdrowie.pl/

Święto to zostało ustanowione 17 grudnia 1999 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na wniosek Światowej Konferencji Ministrów Odpowiedzialnych za Sprawy Młodzieży. Obchody święta są inicjatywą należącą do Światowego Programu Działań na Rzecz Młodzieży.

Celem święta jest uaktywnienie młodzieży, zachęcenie jej do działań na rzecz rówieśników i społeczności lokalnej, wymiana poglądów, przedstawianie władzom pomysłów i sugestii dotyczących rozwiązywania kwestii związanych z młodzieżą w danym kraju. Obchody organizowane są co roku pod innym hasłem przewodnim, które określa główne zagadnienia danej edycji święta. W trakcie Międzynarodowego Dnia Młodzieży odbywają się liczne konferencje, dyskusje, spotkania z przedstawicielami władz, warsztaty oraz przedsięwzięcia artystyczne i charytatywne.

“Pokój, dynamizm ekonomiczny, sprawiedliwość społeczna, tolerancja – to wszystko i jeszcze więcej, w dniu dzisiejszym i jutrzejszym, zależy od wykorzystania mocy młodych ludzi. A jednak, więcej niż 400 milionów młodych kobiet i mężczyzn żyje na terenach objętych konfliktami zbrojnymi lub doświadcza zorganizowanej przemocy. Miliony młodych stawia czoła deprywacji, prześladowaniu, zastraszaniu i innym naruszeniom swoich praw. Młode kobiety i dziewczęta są szczególnie na nie narażone. Młodzi ludzie na całym świecie potrzebują bezpiecznej przestrzeni – publicznej, obywatelskiej, fizycznej i cyfrowej przestrzeni, gdzie mogliby swobodnie wyrażać swoje poglądy i podążać za marzeniami. Musimy inwestować, by młodzi ludzie mogli się kształcić, szkolić i podejmować godną pracę, wykorzystując w pełni swój potencjał” – tak brzmi przesłanie Sekretarza Generalnego ONZ z 2018 roku.

W Polsce coraz częściej inicjowane są strategie pomagające w rozwoju młodzieży. Na terenie Polski działa kilka organizacji, przykładowo: Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży,  Stowarzyszenie na rzecz powołania Rady Młodzieży Rzeczypospolitej, czy Stowarzyszenie Pomocy Młodzieży “Młodzież Polska”. W zależności od obranego zakresu działania, to wspomniane fundacje pomagają między innymi w kwestiach socjalnych, rozwoju na rynku pracy, czy zwiększaniu aktywności politycznej. Według socjologów wiek młodzieńczy przypada między 15 a 24 rokiem życia. Według psychologów, mamy tyle lat, na ile się czujemy. Wielu 60-latków ma więcej energii, niż dzisiejsi 20 latkowie, dlatego Dzień Młodzieży to święto, które może celebrować każdy z nas.

 Źródła: www.agencja-informacyjna.com, www.wikipeedia.pl, www.fakt.pl

Dzień Wynalazcy został ustanowiony przez berlińskiego wynalazcę i przemysłowca Gerharda Muthenhallera. Jest on hołdem dla Hedy Lamarr, która wynalazła system transmisji fal radiowych. 

Dzień Wynalazcy to święto, które z jednej strony ma upamiętnić Hedy Lamarr oraz innych wynalazców, jak Edison czy Tesla, ale też zachęcić ludzi do kreatywnego myślenia, realizowania własnych, nawet najbardziej nietypowych pomysłów. Jak wiadomo, wiele projektów początkowo wydaje się niewykonalnych, wręcz śmiesznych. Nie bez powodu organizatorzy wspomagają się słynnym cytatem Einsteina „Wszyscy wiedzą, że czegoś nie da się zrobić i wtedy pojawia się ten jeden, który nie wie, że się nie da, i on właśnie to coś robi." 

Święto jest też okazją do dyskusji na temat wynalazków oraz integracji wynalazców, instytucji naukowych, prawników patentowych i przedstawicieli firm. Organizatorzy zachęcają do wspierania obchodów święta choćby poprzez udział w konferencjach branżowych i naukowych czy nagłaśniania Dnia Wynalazcy w mediach. Prawda jest taka, że z wynalazków korzystamy wszyscy – warto więc dawać szansę wizjonerom. 

Wybrane wynalazki: 

6000 p.n.e. koło 
4000 p.n.e. pismo 
2000 p.n.e. piwo (Mezopotamia) 
105 papier (Cai Lun, Chiny) 
312 pierwsza stała droga o twardej nawierzchni – Via Appia łącząca Rzym z Kapuą. 
724 zegar mechaniczny (Chiny) 
1450 prasa drukarska z metalowymi czcionkami (Jan Gutenberg) 
1540 sztuczna kończyna (Ambroise Paré) 
1590 mikroskop (Zacharias Janssen) 
1752 piorunochron (Benjamin Franklin) 
1763 puzzle (John Spilsbury) 
1807 parowiec pasażerski (Robert Fulton) 
1835 rewolwer (Samuel Colt) 
1853 lampa naftowa (Ignacy Łukasiewicz) 
1871 tramwaj elektryczny (Werner Siemens) 
1873 dynamit (Alfred Nobel) 
1876 telefon (Alexander Graham Bell) 
1879 żarówka (Thomas Alva Edison) 
1885 samochód z silnikiem benzynowym (Carl Friedrich Benz) 
1895 kino - kinematograf (August Lumiere i Ludwik Lumiere) 
1896 radio (Guglielmo Marconi, Aleksander Popow i Nikola Tesla) 
1941/1942 wykrywacz min (Józef Kosacki i Andrzej Garboś) 
1968 myszka komputerowa (Douglas Engelbart) 
1971 mikroprocesor (Marcian Hoff, Federico Faggin, Masatoshi Shima, Stan Mazor) 
1996 opracowanie technologii klonowania zwierząt – owca Dolly, (Ian Wilmuta i Keith Campbell) 

Źródło: https://www.kalbi.pl/

Europejski Dzień Zdrowego Jedzenia i Gotowania został zainicjowany w 2007 roku przez Komisarza Unii Europejskiej i Euro-Toques- organizację zrzeszającą szefów kuchni. Celem święta jest promowanie zdrowego jedzenia wśród najmłodszych (i nie tylko), dobrych nawyków żywieniowych, spożywania regularnie posiłków, informowanie o konsekwencjach złej diety. Coraz więcej serwisów poświęconych gotowaniu włącza się w akcję Dnia Zdrowego Jedzenia i Gotowania. Obecnie mamy “modę” na zdrowe żywienie. Bary typu slow food, cieszą się ogromną popularnością. Wzrasta świadomość ludzi na temat zdrowego odżywiania. Niemniej jednak jest to nadal ogromne pole do działania. Tego dnia chcemy Cię zachęcić, abyś przyjrzał się uważnie, co spożywasz. Jakie są nawyki Polaków na talerzu? Z raportu CBOS „Jak zdrowo odżywiają się Polacy?” wynika, że aż 80% przebadanych Polaków jest przekonanych, że odżywia się zdrowo lub bardzo zdrowo. Rzadziej niż co piąta osoba wskazała swój codzienny jadłospis jako niezdrowy. Ponad połowa badanych przyznała się do spożywania owoców i warzyw raz dziennie, jednak problem tkwi w tym, że jedno jabłko, czy marchewka to zbyt mało. Powinniśmy spożywać zdecydowanie więcej ryb – 62% badanych uważa, że spożywa ich za mało. W pędzie codzienności robimy zakupy „na szybko”, częściej sięgając tym samym po niezdrowe zapychacze i gotowe posiłki. Zbilansowana dieta to nic innego jak racjonalne żywienie i stawianie na zdrowe produkty. Wtedy dostarczamy naszemu organizmowi pełnowartościowych składników niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania i będących źródłem energii na cały dzień, a nie tylko pustymi kaloriami. To także regularne posiłki, których powinniśmy spożywać od trzech do pięciu w ciągu dnia – trzy główne: śniadanie, obiad i kolacja i dwie niewielkie przekąski między nimi, np. drugie śniadanie między śniadaniem a obiadem oraz podwieczorek między obiadem a kolacją. Spośród nich szczególnie istotne jest pierwsze śniadanie, które dostarcza nam energii i siły na intensywny początek dnia. Zbilansowana dieta wiąże się także z ograniczeniem jedzenia przed snem – najlepiej, by ostatni posiłek był spożywany nie później niż 2 godziny przed położeniem się spać.

Z pomocą w bilansowaniu diety przychodzi nam piramida żywienia. Najważniejsze produkty, których w diecie powinno być najwięcej, umieszczone są u jej podstawy i są to warzywa i owce, produkty pełnoziarniste, mleko i jego przetwory. Piramida wskazuje przy tym, że powinniśmy unikać cukru, soli i alkoholu, a tłuszcze spożywać w niedużych ilościach i spośród nich wybierać głównie tłuszcze roślinne, np. oliwę z oliwek. Należy pamiętać, że zdrowe odżywianie to przede wszystkim profilaktyka chorób. Zasady racjonalnego żywienia są szczególnie istotne zwłaszcza teraz, kiedy wszyscy potrzebujemy zadbać o swoją odporność. Dieta wzmacniająca odporność to dieta bogata w witaminę C – obecnie najłatwiej dostarczyć jej spożywając sezonowe warzywa i owoce, zwłaszcza paprykę, brukselkę, natkę pietruszki, chrzan, cytrusy oraz kiszone ogórki i kapustę, które obok fermentowanych produktów mlecznych są również źródłem probiotycznych bakterii. Działającego antyoksydacyjnie beta karotenu dostarczą nam ciemno zielone oraz pomarańczowe warzywa i owoce – marchewka, dynia, natka pietruszki, jarmuż, szpinak czy szczaw. Tłuste morskie ryby, świeżo zmielone siemię lniane, włoskie orzechy oraz tłoczone na zimno olej lniany i rzepakowy to świetne źródła nienasyconych kwasów tłuszczowych z rodziny omega-3. Do diety warto włączyć również produkty wzmacniające odporność znane od pokoleń, takie jak miód, czosnek, cebulę, kurkumę i sok z malin. Za odporność organizmu w dużej mierze odpowiada również witamina D3, którą w okresie jesienno-zimowym w naszej szerokości geograficznej powinniśmy suplementować w dawce 800-2000 j.m. (dla osób dorosłych). Każdy dzień jest dobry na pozytywne zmiany w naszym życiu. Europejski Dzień Zdrowego Jedzenia i Gotowania motywuje nas i uświadamia, jak bardzo dobre nawyki żywieniowe powinny leżeć u podstaw naszej codzienności.

Źródła:www.witualnemedia.pl, www. lifestyle.newseria.pl, www.kalbi.pl, www. wrotapodlasia.pl

Nie ma innej opcji, w niedzielę na obiad ma być rosół i właśnie kotlet schabowy. To jest nasza, polska tradycja. Jednak możliwości łączenia kotleta są niezliczone. Zwykle podajemy go w towarzystwie sałaty ze śmietaną, smażonej kapusty, mizerii, pieczonych ziemniaków, puree albo frytek. Właściciele restauracji czy jadłodajni, sami przyznają, że w niedzielę Polacy zamawiają kotleta schabowego. Kto je ich najwięcej? Najczęściej mieszkańcy Gdańska, na drugim miejscu jest Kraków, następnie Warszawa, a pierwszą piątkę zamykają Gdynia i Łódź. Widać więc, że zamiłowanie do tradycyjnych potraw powszechne jest w różnych częściach kraju.

Może trudno w to uwierzyć, ale jedna z najpopularniejszych potraw kuchni polskiej ma stosunkowo krótką historię. Przepis na kotlety wieprzowe zamieściła dopiero Lucyna Ćwierczakiewiczowa w słynnym poradniku "365 obiadów za pięć złotych", który ukazał się w 1860 r.

Jak usmażyć dobrego schabowczaka?

Sekret smaku tego kotleta, to odpowiednio wybrane mięso. Wieprzowina na kotlet schabowy powinna być matowa, z widoczną warstwą tłuszczu, a w środku zawierać włókna. Tłuszcz w trakcie smażenia wytapia się, a dzięki czemu schabowy zyska wyjątkową soczystość. Specjaliści polecają, by wieprzowinę przed smażeniem najpierw namoczyć w mleku z dodatkiem cebuli. Ważne jest również, aby mięso smażyć na smalcu, a nie na oleju.

Jak przygotować tradycyjnego kotleta schabowego?

Potrzebujemy: schab z kością lub bez kości, bułkę tartą, jajka, mąkę, pierz i sól. Schab kroimy w plastry, a następnie cienko ubijamy tłuczkiem. Obtaczamy mięso w mące, następnie w jajku i bułce tartej. Smażymy na smalcu na dużej patelni, aż będą miały złoty kolor. Serwujemy z puree ziemniaczanym i mizerią. Świetnie pasuje też ze smażonymi pieczarkami.

Smacznego!