Głównej zawartości

Komunikat alertu

Ta strona korzysta z cookies. Bez zmiany ustawień pliki są zapisywane na urządzeniu.

Dzieje szkoły jako obiektu budowlanego zaczęły się ponad 57 lat temu. To w roku 1958 w Centrali Rolniczej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Warszawie powstał zamiar wybudowania Ośrodka Szkolenia Kadr dla spółdzielczości na Rzeszowszczyźnie, ziemi o dużych tradycjach ruchu spółdzielczego. Wybór miejsca lokalizacji padł na Rzeszów. Zaczęto czynić starania o przydział miejsca pod budowę. Parcela, na której wybudowano szkołę o powierzchni 2 hektarów 2 arów i 75 metrów kwadratowych, została przekazana odpłatnie przez Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Rzeszowie na rzecz Zakładu Usług Inwestycyjnych Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni SCh dnia 11 września 1959 z przeznaczeniem na budowę Ośrodka Szkolenia Kadr Centrali Rolniczej Spółdzielni w Warszawie. Nieruchomość powyższa była własnością skarbu państwa. Stroną przejmującą parcelę reprezentował ówczesny prezes WZGS-u SCh p. Leon Dronka, późniejszy wielki przyjaciel szkoły.

W roku 1960 zmieniono pierwotny plan i postanowiono wybudować szkołę. W drodze konkursu wyłoniono projekt budowy autorstwa architekta Stefana Opalińskiego z Warszawskiego Biura Projektów. Pozwolenie na budowę szkoły i zatwierdzenie projektu technicznego Wydział Gospodarki i Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego w Rzeszowie wydał dnia 16 czerwca 1961 r. Realizację projektu zlecono Rzeszowskiemu Przedsiębiorstwu Budowlanemu. Ogólny nadzór prowadził mgr Leon Więcek pracownik tego zakładu. Jak na ówczesne czasy budowa trwała stosunkowo krótko. Od rozpoczęcia budowy do początków pracy w szkole upłynęło 2 lata. Wystrojem wnętrz zajął się Zakład Remontowo-Montażowy WZGS w Rzeszowie, którego dyrektorem był wtedy Stefan Brzewski człowiek bardzo przyjazny szkole. Anonimowy kronikarz w 1972 r. pisał "miasto przyjęło obiekty życzliwe, ich nowoczesne rozwiązania architektoniczne uznano godnymi "Nowego Miasta", nowoczesna architektura wnętrz zapewnia szkole wiele słońca, przestrzeni rekreacyjnej i korzystne warunki pracy". Rzeczywiście jak na ówczesne czasy szkoła była nowoczesna. Posiadała 18 pomieszczeń przeznaczonych na klasy, na parterze i na piętrze budynku środkowego, 6 klaso-pracowni z zapleczami na piętrach budynku głównego, a na dole przeszklony holl i bibliotekę, osobny budynek połączony z resztą stanowiła aula szkolna, do której przylegały pomieszczenia biurowe, salę gimnastyczną z zapleczem oraz połączony ze szkołą internat posiadający 85 pokoi mieszczących 240 osób, stołówkę z zapleczem kuchennym, świetlicę, pokoje do nauki oraz mieszkania dla kierownika internatu i wychowawców. Z internatu korzysta potem nie tylko młodzież zamiejscowa, ale także wydział zaoczny. Ogólna powierzchnia budynków szkoły wynosi 3380 metrów kwadratowych, a internatu z zapleczem gospodarczym 4144 metrów kwadratowych.

Na początku roku 1963/1964 gotowe były sale lekcyjne, sala gimnastyczna i internat - dokonano więc częsciowego odbioru technicznego we wrześniu i październiku 1963 r. Reszta pomieszczeń oddawana była sukcesywnie, całkowitego odbioru budynków dokonano w styczniu 1967 r., a oficjalnego otwarcia szkoły dokonano 15 września 1967 r.

Do zorganizowania szkoły w Rzeszowie, Zarząd Kadr i Szkolenia Centrali Rolniczej Spółdzielni z siedzibą w Warszawie już 1 kwietnia 1963 r. powołał nauczyciela ekonomiki handlu w Zespole Szkół Zawodowych CRS "SCh" w Nałęczowie, szkole o najdłuższych tradycjach spółdzielczych w Polsce - mgr Antoniego Cząstkę i kierowniczkę internatu ZSZ CRS "SCh" w Tczewie - mgr Czesławę Szlatałową. Oficjalnie byli oni pełnomocnikami CRS do spraw wyposażenia budowlanej szkoły. Sprawami szkoły jako całości miał się zająć A. Cząstka, zaś internatu p. Cz. Szlatałowa miała zorganizować internat, a w przyszłości zostać jego kierownikiem jednak po trzech miesiącach zrezygnowała z tej pracy. Siedzibą ich pracy był gmach WZSR przy ulicy Wróblewskiego. Zadaniem głównym było przygotowanie zaplecza do pracy dydaktycznej, przyjęcie uczniów do szkoły, zatrudnienie nauczycieli i innych pracowników.

Od 1 lipca został zatrudniony jako sekretarz szkoły a później kierownik kancelarii, doświadczony sekretarz Technikum Ekonomicznego w Łańcucie p. Emil Kret - był on bardzo kompetentnym, długoletnim pracownikiem naszej szkoły, aż do czasu przejścia na rentę w 1982 r.

Nabór uczniów do przyszłej szkoły dokonano z terenu całego województwa rzeszowskiego za pośrednictwem Gminnych Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" i ich związków, dla nich bowiem szkoła miała przygotować przyszłych pracowników. Nabór z koniecznym skierowaniem od gminnej lub miejskiej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu obowiązywał w naszej szkole aż do roku 1990. W spółdzielniach, z których miała młodzież skierowania odbywała także poźniejsze praktyki zawodowe. Po reorganizacji podziału administracyjnego kraju w czerwcu 1975 r. szkoła przyjmowała młodzież z województw: krośnieńskiego, przemyskiego, rzeszowskiego i tarnobrzeskiego, nadal bowiem była jedyną szkołą spółdzielczą na tych terenach.

Pierwszy egzamin wstępny odbył się na początku lipca 1963 roku i ze względu na nieukończoną budowę został przeprowadzony w Szkole Podstawowej nr 5 przy ulicy Elizy Orzeszkowej. Egzaminatorami byli nauczyciele Technikum Ekonomicznego z Łańcuta. Przyjęto 264 uczniów.

Nazwa szkoły, w której nowo przyjęta młodzież miała ropocząć naukę brzmiała - ZESPÓŁ SZKÓŁ ZAWODOWYCH CENTRALI ROLNICZEJ SPÓŁDZIELNI "SAMOPOMOC CHŁOPSKA" w RZESZOWIE i pozostała taką aż do 1976 r. kiedy to uległa pewnej modyfikacji.

W kwietniu 1976 r. nastąpiło połączenie spółdzielczości rolniczej to jest Spółdzielczości Zaopatrzenia i Zbytu ze Spółdzielczością Mleczarską i Spółdzielczością Ogrodniczą. Kongres zjednoczony powołał Centralny Związek Spółdzielni Rolniczych "SCh" w wyniku czego od września 1976 r. nasza szkoła zmieniła nazwę na ZESPÓL SZKÓŁ ZAWODOWYCH CZSR "SCh", a po likwidacji Związku Spółdzielni Rolniczych w 1989 r. szkoła zmieniła nazwę na ZESPÓŁ SZKÓŁ NR 2 w RZESZOWIE i taką nazwę ma do dziś.