Międzynarodowy Dzień Medycyny Weterynaryjnej jest okazją, aby przypomnieć, że w przypadku choroby naszego pupila to właśnie lekarz weterynarii jest najbezpieczniejszym i najlepszym źródłem informacji.
W dzisiejszych czasach medycyna weterynaryjna jest tak rozwinięta, że zwierzęta mogą otrzymywać taki sam poziom opieki medycznej jak ludzie. Pomimo tego, że czasami stosuje się u zwierząt te same leki co u ludzi, niezbędne jest uświadomienie sobie, że nasze zwierzęta mają wyjątkowe potrzeby, a to wymaga bardzo często sposobów opieki innych niż te, które są właściwe dla ludzi. Oczywistym jest zatem, że pierwszym krokiem, aby zadbać o zdrowie naszego zwierzaka, jest udanie się z nim do lekarza weterynarii. Kiedy pojawią się pierwsze objawy choroby, duży odsetek właścicieli przyznaje się, że szuka informacji na ten temat w Internecie. Wyszukiwanie podobnych objawów i czytanie o możliwych przyczynach może wzbogacić nas o jakąś informację, jednak może także doprowadzić nas do błędnych wniosków. Może także opóźnić wdrożenie właściwego leczenia przez lekarza weterynarii.
Niektóre leki w naszych szafkach mogą wydawać się bezpieczne dla zwierząt domowych. Ich użycie zawsze powinno być jednak skonsultowane z lekarzem weterynarii. Jeśli ludzie przyjmują leki na własną rękę, jest to świadoma decyzja i robią to na własną odpowiedzialność. W przypadku zwierząt domowych odpowiedzialność spoczywa na właścicielach, którzy mogą chcieć dla swojego pupila jak najlepiej, jednak nieumyślnie mogą bardzo im zaszkodzić. Wizyta u lekarza weterynarii jest najlepszą i odpowiedzialną decyzją, jaką każdy właściciel zwierzęcia powinien podjąć w takich sytuacjach, niezależnie od rodzaju czy zaawansowania choroby.
Jednym z wyzwań dla medycyny weterynaryjnej, zarówno w Polsce jak i na świecie, jest opieka nad bezdomnymi zwierzętami. Wspaniałą pracę na rzecz tej sprawy wykonują mobilni weterynarze, którzy podróżują tam, gdzie nie ma gabinetów stacjonarnych i w specjalnych busach nieodpłatnie wykonują zabiegi.
W tym dniu warto nie tylko z wdzięcznością pomyśleć o tych lekarzach, którzy otaczają opieką naszego ukochanego psa lub kota. Można też rozważyć wsparcie darowizną działań organizacji niosących pomoc zwierzętom w mniej uprzywilejowanych miejscach na świecie. Miliony z nich czekają na pomoc i w dużej mierze to od naszej hojności zależy, czy kiedykolwiek się jej doczekają.
Tradycja obchodów Dnia Kupca sięga początków XX wieku, kiedy to 8 grudnia 1937 r., podczas pielgrzymki polskich kupców na Jasną Górę, uroczyście ogłoszono, że będzie to Dzień Kupca Polskiego. Na przestrzeni lat nie zawsze udawało się je należycie świętować. Podczas wojny obchodzono je tylko dwa razy. Po jej zakończeniu wznowiono tradycję, jednak w 1949 na długie lata władze PRL wykreśliły je z kalendarza. Dopiero po 1989 wraz ze zmianami ustrojowymi Dzień Kupca powrócił na stałe.
Kupcy, to drobni handlowcy i dziś mają o wiele trudniej. Muszą godzić się z dużymi sieciami i jednocześnie z nimi konkurować. Drobni sprzedawcy najlepiej mieli na początku lat 90-tych. Wtedy dominowali i naprawdę sporo zarabiali. Potem zaczęły się jednak pojawiać duże sieci. Od jakiegoś czasu klienci zaczęli coraz bardziej doceniać drobnych kupców, którzy oferują towar świeży i nasz polski. Dlatego przyciągają na targowiska stałych klientów.
W Dniu Kupca życzymy im dobrego zarobku i dziękujemy za ich pracę.
Źródła: www.poradnikhandlowca.com.pl, www.fakt.pl
W bieżącym roku Tydzień Edukacji Informatycznej przypada na dni 7 - 13 grudnia. Obchodzony jest od 2009 r. Jest to coroczny program poświęcony inspirowaniu uczniów do zainteresowania się informatyką, a w szczególności programowaniem. Powstał on jako wezwanie do działania w celu zwiększenia świadomości na temat potrzeby podniesienia poziomu edukacji informatycznej na wszystkich poziomach, a także podkreślenia kluczowej roli informatyki we wszystkich zawodach.
Jest on obchodzony co roku dla uhonorowania pionierki informatyki Grace Hopper urodzonej 9 grudnia 1906 roku. Wiele ciekawych informacji na temat tego tygodnia znajdziecie na https://www.gov.pl/web/koduj. Organizatorzy przygotowali wiele interesujących, interaktywnych zajęć online.
W ramach Tygodnia Edukacji Informatycznej co roku organizowana jest Godzina Kodowania. Przygotowuje ją Code.org – organizacja non-profit, na portalu której znajdziecie bazę bezpłatnych kursów dla różnych grup wiekowych, dotyczących nauki programowania. Strona ma polską wersję językową. Zgodnie z informacją dostępną na portalu, z zasobów code.org korzystają dziesiątki milionów uczniów i milion nauczycieli z całego świata, a Godzina Kodowania przyciągnęła już 10% wszystkich uczniów na świecie.
Co Code.org przygotowało w tym roku?
Przede wszystkim tegoroczne hasło to „CodeByte”, a szczegóły zdradza założyciel Code.org Hadi Partovi i jego córka. Obejrzyjci koniecznie! https://youtu.be/SZ_iQ4SY1AA
Więcej informacji o tegorocznych wydarzeniach i Godzinie Kodowania znajdziecie na stronach code.org, hourofcode.com, a także na blogu prof. Macieja M. Sysło https://mmsyslo.pl/2020/11/30/tydzien-edukacji-informatycznej-6-13-12-2020/
Zachęcamy też do dołączenia do wydarzeń organizowanych w ramach Tygodnia Edukacji Informatycznej przez Stowarzyszenie Cyfrowy Dialog. Jeśli szukacie dodatkowych materiałów, z których możecie korzystać rozpoczynając przygodę z programowaniem, koniecznie zajrzyjcie do zasobów dostępnych na stronie gov.pl/koduj.
Źródła: www.gov.pl, www.bimkal.pl
4 grudnia 2012 roku uchwalono Światowy Dzień Dzikich Zwierząt. Jego głównym celem jest walka z kłusownikami, którzy z każdym rokiem pozbawiają życia coraz więcej zwierząt.
Kłusownictwo stanowi coraz poważniejszy problem. Zorganizowane grupy polują na najróżniejsze gatunki zwierząt, by zdobyć takie łupy jak kości słoniowe, rogi nosorożców, płetwy rekinów czy futra. Nielegalny proceder przyczynia się do innych dramatów: podczas strzelanin z kłusownikami giną strażnicy, a sam handel dzikimi zwierzętami zwiększa ryzyko rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych takich jak Ebola, SARS i inne. Straty ponoszą też lokalne gospodarki uzależnione od turystyki związanej z tygrysami, słoniami, gorylami czy rekinami.
Sygnał do działania dał Departament Stanu USA, a dokładnie Hillary Clinton. 4 grudnia 2012 roku przedstawiła ona globalną strategię Białego Domu w celu rozwiązania problemu handlu dzikimi zwierzętami. Jak powiedziała, nie można wyprodukować tych stworzeń ani uzupełnić ich braku, a ludzie którzy je zabijają, niszczą gospodarkę i okradają następne pokolenie. Według Clinton czarny rynek handlu zwierzętami konkuruje pod względem wielkości jedynie z nielegalnym handlem bronią i narkotykami. Święto zostało uchwalone w Stanach Zjednoczonych, ale jego celem jest ochrona zwierząt w skali globalnej, także w Afryce czy Azji. Do Światowego Dnia Ochrony Przyrody przyłączyła się także organizacja WWF, czyli Światowy Fundusz na rzecz Przyrody.
Celem dzisiejszego święta jest z jednej strony walka z kłusownikami, wprowadzanie programów pomocowych czy współpraca ze światowymi przywódcami w celu wypracowania globalnej strategii w tej sprawie, a z drugiej uświadamianie ludzi odnośnie szkodliwych dla bezpieczeństwa, ekonomicznych i środowiskowych skutków kłusownictwa.
Każdy może w aktywny sposób zaangażować się w obchody Światowego Dnia Ochrony Dzikich Zwierząt. Na stronie World Wildlife Fund znajduje się specjalna deklaracja-przysięga, którą wystarczy podpisać, wy wyrazić swoją aprobatę do działań związanych z walką z kłusownikami. Można też przekazać datek na cele charytatywne na rzecz World Wildlife Fund. W ramach obchodu święta warto poznać zagrożone gatunki w swoim kraju, dowiedzieć się, jak można je chronić. W końcu to sprawa, która dotyczy wszystkich.
Źródło: bimKal.pl
3 grudnia, jak co roku, obchodzimy Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych.
Święto ustanowione zostało przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku, na zakończenie Dekady Osób Niepełnosprawnych (1983–1992).
Celem obchodów jest przybliżenie społeczeństwu problemów osób niepełnosprawnych, czyli tych, u których występują ograniczenia w prawidłowym funkcjonowaniu spowodowane obniżeniem sprawności fizycznej lub psychicznej, albo nieprawidłowości w budowie i funkcjonowaniu organizmu, oraz pomoc we włączeniu tej grupy w społeczne życie. Obchody Dnia są również okazją do zwiększenia świadomości publicznej o korzyściach płynących z integracji osób niepełnosprawnych w każdym aspekcie życia politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Ważną tematyką obchodów są bariery architektoniczne.
13 grudnia 2006 roku na 61 sesji Zgromadzenia Ogólnego została przyjęta Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych.
W myśl jej zapisów osoby niepełnosprawne mają prawo do:
- wolności i bezpieczeństwa,
- swobody poruszania się (w tym równego z osobami pełnosprawnymi dostępu do przestrzeni i budynków użyteczności publicznej, transportu, informacji i komunikacji),
- ochrony zdrowia,
- edukacji,
- życia prywatnego i rodzinnego,
- udziału w życiu politycznym i kulturalnym.
Na świecie żyje ponad miliard osób dotkniętych jakąś formą niepełnosprawności. Blisko 200 milionów niepełnosprawnych zmaga się ze znacznymi trudnościami w codziennym funkcjonowaniu. Niestety, w nadchodzących latach problem niepełnosprawności będzie narastać. Wiąże się to ze starzeniem się społeczeństwa oraz globalnym wzrostem występowania schorzeń przewlekłych.
Jakość życia osób niepełnosprawnych w bardzo dużym stopniu zależy od dostępu do specjalistycznych usług medycznych wysokiej jakości, a także odpowiedniej opieki i wsparcia, które jest tak niezbędne w przypadku osób z niepełnosprawnością. Jak wynika z badań przeprowadzonych przez Światową Organizację Zdrowia, na całym świecie osoby niepełnosprawne charakteryzują się gorszym stanem zdrowia, niższymi osiągnięciami edukacyjnymi, mniejszym udziałem w gospodarce i wyższymi wskaźnikami ubóstwa w porównaniu do osób sprawnych. Przyczyn takiego stanu rzeczy można dopatrywać się m.in. w tym, że osoby niepełnosprawne wciąż jeszcze zmagają się z barierami w uzyskaniu dostępu do takich świadczeń, jak opieka zdrowotna, edukacja, zatrudnienie czy dostęp do informacji. Istnieje szereg przeszkód, które utrudniają lub wręcz uniemożliwiają niepełnosprawnym pełne uczestnictwo w życiu społecznym. Można zauważyć, że w krajach słabiej rozwiniętych trudności te występują znacznie częściej.
Na całym świecie niepełnosprawni zmagają się z barierami natury mentalnej, fizycznej oraz finansowej. Zadaniem rządów i wszelkiego rodzaju organizacji działających na rzecz osób z niepełnosprawnością jest podjęcie skutecznych działań, mających na celu udzielanie kompleksowego wsparcia i usunięcie przeszkód, które uniemożliwiają im udział w życiu społecznym, swobodne przemieszczanie się czy znalezienie zatrudnienia.
Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych to doskonała okazja aby zwrócić szczególną uwagę na problemy tej grupy społecznej i podjąć dyskusję na temat koniecznych do przeprowadzenia zmian, mających na celu podniesienie jakości życia osób niepełnosprawnych
Źródło: rampa.net.pl, wikipedia.org
Międzynarodowy Dzień Upamiętniający Zniesienie Niewolnictwa obchodzony jest corocznie 2 grudnia, w rocznicę uchwalenia w 1949 roku Konwencji ONZ w sprawie zwalczania handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji. Konwencję podpisano 21 marca 1950 roku w Lake Success w stanie Nowy Jork. Polska przystąpiła do niej dwa lata później.
Niewolnictwo, to nie tylko czarnoskórzy z kajdanami na nogach. W XXI wieku miliony ludzi nadal wiodą życie współczesnych niewolników, stają się ofiarami odrażających praktyk, takich jak handel ludźmi, praca przymusowa czy wymuszona prostytucja. Niezliczone dzieci są zmuszane do bycia żołnierzami, żywymi pułapkami bądź zmuszane do pracy w przedsiębiorstwach wyzyskujących robotników lub sprzedawane przez zdesperowane, głodujące rodziny. Kobiety są traktowane rzeczowo i zmuszane do prostytucji. Całe gospodarstwa domowe, a nawet całe wioski pracują w niewoli, by spłacić zaległe długi.
Szacuje się, że obecnie ponad 20 milionów kobiet, mężczyzn i dzieci na całym świecie to ofiary współczesnego niewolnictwa. Celem ustanowienia Międzynarodowego Dnia Upamiętniającego Zniesienie Niewolnictwa jest wyeliminowanie współczesnych form niewolnictwa, takich jak handel ludźmi, wykorzystywanie seksualne, niewolnicza praca dzieci i zmuszaniu ich do udziału w konfliktach zbrojnych oraz przymusowych małżeństw.
Dzień po raz pierwszy obchodzony był w 1986 roku.
Źródła: www.fakt.pl. www.ekokalendarz.pl
Z inicjatywy Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od 1988 roku dzień 1 grudnia jest uroczyście obchodzony jako Światowy Dzień AIDS. Święto to ma na celu umożliwienie organizacjom rządowym, pozarządowym i lokalnym oraz osobom indywidualnym zwrócenie uwagi na walkę z AIDS. Ma także na celu uświadomienie konieczności pomocy ludziom zakażonym wirusem HIV i chorym na AIDS oraz ich rodzinie i bliskim.
Nieodłącznym elementem obchodów Światowego Dnia AIDS jest czerwona kokardka – symbol solidarności z osobami żyjącymi z HIV, chorymi na AIDS oraz ich bliskimi. Obecność Kokardki w sferze publicznej przypomina, że osoby żyjące z HIV są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa i powinny mieć możliwość życia i pracy w swoim środowisku, pamiętając równocześnie o obowiązku ochrony innych przed zakażeniem.
Ograniczanie rozprzestrzeniania się HIV/AIDS jest w Polsce, jak i na całym świecie, jednym z priorytetowych zagadnień zdrowia publicznego. Wprowadzenie leczenia antyretrowirusowego (ARV) spowodowało spadek liczby zachorowań na AIDS oraz spadek śmiertelności z powodu AIDS w krajach rozwiniętych.
Leczenie ARV dla wszystkich regionów Polski prowadzone jest od 2001 roku w ramach programu polityki zdrowotnej Ministra Zdrowia pn. „Leczenie antyretrowirusowe osób żyjących z wirusem HIV w Polsce”.
W tym czasie, dzięki zastosowaniu nowych leków, zmieniło się oblicze choroby, która ze śmiertelnej stała się przewlekłą. Zmienił się również profil osób, które się zakażają. Już nie mówi się o szczególnych grupach które zakażają się HIV lecz o zachowaniach ryzykownych, narażających na to zakażenie. A to znaczy, że każda osoba podejmująca takie ryzyko może się zakazić.
Na świecie żyje blisko 37 mln osób zakażonych wirusem HIV. Po trzydziestu latach od wykrycia w Polsce pierwszego zakażenia szacuje się, że nawet 35 tys. osób żyje z wirusem HIV, a prawie co druga o tym nie wie i może nieświadomie zakażać.
Obecnie zakażenie wirusem HIV nie powoduje natychmiastowego zagrożenia utraty życia. Dzięki leczeniu antyretrowirusowemu i szybkiemu wykryciu wirusa w organizmie można przeżyć długie lata, aż do naturalnej śmierci.
Każdy je ma. Choćby jedną parę. Niektórzy noszą je tylko do butów sportowych, inni - bez przerwy.
Białe skarpetki.
Kojarzone zwykle z polskimi turystami, którzy zakładają je do sandałów - mają dziś swoje święto.
Wszystko zaczęło się w starożytnej Grecji. Hellenowie sporządzali piloi. Był to rodzaj onucy ze skołtunionego włosia zwierząt. Jednak dopiero Rzymianie wpadli na pomysł zszywania ze sobą fragmentów tkanin. Stworzyli w ten sposób swoje udones, czyli pierwsze, prawdziwe skarpety.
Wiele osób jest zadania, że noszenie białych skarpetek to obciach. Patrząc obiektywnie na sprawę chyba nie ma w tym nic złego, pod warunkiem, że skarpetki są czyste.
Wiadomo, że białe skarpetki nie zawsze pasują do pozostałej garderoby, którą mamy na sobie. Stereotyp mówi, ze nie powinno się zakładać białych skarpetek do czarnego garnituru i czarnych butów. I tego się trzymajmy.
Moda skarpetkowa się zmienia. Jeszcze nie tak dawno pokazanie się w widocznych skarpetach naciągniętych za kostkę spotkałoby się z niejednym spojrzeniem pełnym dezaprobaty. Teraz przyszła moda na to, by ze skarpetami się obnosić, a im bardziej są one widoczne i wzorzyste, tym lepiej. Noszenie skarpet do odkrytego obuwia również (o dziwo!) widoczne jest w modowych trendach. Pamiętaj więc, że dziś nie tylko Andrzejki, ale i Dzień Białych Skarpetek. Nie wypada więc spędzić go inaczej niż właśnie w białych skarpetkach:-)
Źródło: www.fakt.pl
Nitkowanie to oczyszczanie zębów za pomocą nici dentystycznej. Jest to zabieg uzupełniający codzienne szczotkowanie zębów. Lekarze dentyści uważają, że niezbędny.
Dzisiejsze nietypowe święto obchodzimy od 2000 r., co jest zasługą amerykańskiej Krajowej Rady Nitkowania. Dzień Nitkowania nie jest obchodzony zawsze 27 listopada, ale zawsze w czwarty piątek tego miesiąca.
Dlaczego trzeba nitkować zęby?
Już kilka minut po posiłku znajdujące się w jamie ustnej bakterie zaczynają tworzyć płytkę nazębną, w której skład wchodzą m.in. martwe komórki błon śluzowych i resztki pokarmów. Efektem metabolizmu bakterii jest również obniżenie pH jamy ustnej, które może prowadzić do demineralizacji szkliwa, a w konsekwencji do powstawania ubytków i rozwoju próchnicy. Płytka nazębna poza tym z czasem twardnieje i zmienia się w nieestetyczny osad i kamień nazębny. Regularne mycie zębów pomaga usuwać niebezpieczne bakterie z jamy ustnej i powierzchni zębów, ale niestety szczoteczka ze względu na swoje gabaryty nie dociera zazwyczaj do przestrzeni międzyzębowych, które są szczególnie narażone na rozwój bakterii. Od tego jest nić dentystyczna. Regularne nitkowanie zębów czyści trudno dostępne przestrzenie międzyzębowe, dzięki czemu chroni zęby przed powstawaniem kamienia nazębnego, rozwojem próchnicy, chorobami dziąseł, a także pomaga zachować świeży oddech.
Jaką nić wybrać?
W aptekach i drogeriach dostępne są bardzo różne rodzaje nici dentystycznych. Różnią się one między sobą m.in. grubością, materiałem z którego są wykonane i smakiem. Do kupienia są m.in. nici woskowane, niewoskowane, nasączone fluorem (pomagające w walce z próchnicą) albo smakowe (np. miętowe). Nici mają też różne grubości po to, aby można było je odpowiednio dopasować do wielkości przestrzeni międzyzębowych. Wybór odpowiedniej nici zależy od indywidualnych preferencji i zazwyczaj poprzedzony jest kilkoma próbami z różnymi produktami. Ważne być nić z łatwością wchodziła między zęby i by dało się nią spokojnie manewrować.
Jak używać nici dentystycznej?
Zabieg nitkowania wymaga delikatności i wyczucia, ponieważ wykonanie go zbyt gwałtowne grozi skaleczeniem dziąsła i przecięciem przyczepu nabłonkowego. Ważne jest aby nitkować zęby przed lustrem, aby kontrolować wszystkie ruchy.
- Rozpoczynamy od odcięcia ze zwoju ok. 35-40 cm nitki.
- Jej końce zawijamy wokół środkowych palców, pozostawiając
pomiędzy nimi ok. 5 cm nici. - Używając kciuka i palca wskazującego (lub obu kciuków) delikatnie zaginamy nitkę wokół podstawy zęba i wsuwamy ją ruchami piłującymi przez punkt styku zębów do przestrzeni międzyzębowej.
- Po wprowadzeniu wykonujemy ruchy pionowe po krzywiźnie zęba.
Do kolejnych zębów należy używać czystych części nici.
Podczas pierwszych prób nitkowania może pojawić się delikatne krwawienie i bolesność dziąseł. Nie należy się tym zrażać, zabiegi trzeba kontynuować, ale z większą delikatnością. Te drobne niepożądane objawy wynikające z braku wyczucia w operowaniu nitką, są zdecydowanie mniejszym zagrożeniem dla zębów niż nie wykonywanie zabiegu nitkowania.
Źródło: arie-stomatologia.pl, ferreus.pl
Corocznie 26 listopada na całym świecie obchodzony jest Dzień Ciasta. Pierwsze obchody tego święta odnotowano w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, gdzie znane jest jako National Cake Day.
Poniżej kilka informacji na temat historii ciasta.
Pierwsze placki z ziaren zbóż wypiekano już w epoce neolitu (ok. 5 tys. lat temu). Pierwsze piece ceramiczne powstały w epoce brązu. Zwykle ciasta kojarzą nam się ze słodkościami. Najstarsze ślady miodu znaleziono w Grecji w starożytnym grobowcu, którego wiek szacuje się na 4700 - 5500 lat. Można przyjąć, że już wtedy dodawano miód do pieczonych placków. Cukier natomiast dotarł do nas z Azji, konkretnie z Indii, gdzie trzcinę cukrową uprawiano już 1000 lat p.n.e. Około XIII wieku zaczęto wytwarzać pierniki - głównie dzięki odkrytym (przywiezionym) przez Marco Polo przyprawom takim jak pieprz, cynamon, imbir i goździki.
W XIV wieku zaczęto uzyskiwać jasne gatunki mąki i to zaowocowało powstaniem współczesnych biszkoptów. W 1504r. do Europy sprowadzono wanilię, a w 1550r. ziarna kakao. Pierwsze ciasto ptysiowe (parzone) wyprodukowano we Francji w 1540r.
W XVIII wieku drożdże zyskały na popularności i to one były używane do wypieków pulchnych ciast.
Proszek do pieczenia wynaleziono dopiero w połowie XIX wieku, w Europie został rozsławiony przez niemieckiego aptekarza Augusta Oetkera. Wprowadzenie proszku do pieczenia doprowadziło do powstania nowych rodzajów ciast, ciastek, herbatników i innych wypieków.
Współczesne ciasta obejmują szeroką gamę produktów, a cukiernictwo stało się sztuką tworzenia mniej lub bardziej tradycyjnych słodyczy.
Źródło: https://bimkal.pl/
Najlepszą formą uczczenia tego święta będzie własnoręczne upieczenie choćby prostego ciasta. Poniżej przedstawiamy kilka pomysłów:
https://www.mojewypieki.com/przepis/ciasto-marchewkowe-najlepsze
https://www.mojewypieki.com/przepis/ciasto-czekoladowe
https://www.mojewypieki.com/przepis/chlebek-bananowy-banana-bread
Któż z nas nie miał w dzieciństwie swojego ukochanego pluszowego misia? To zabawka, którą kochają nie tylko dzieci, ale i dorośli. Kojarzony jest z beztroskim czasem dzieciństwa. Wiele razy był pewnie kumplem do zabawy, kompanem podróży, przyjacielem, któremu można wszystko powiedzieć, antidotum na nocne koszmary.
Pluszowy miś ma swoją historię, którą nie wszyscy znają. W 1902 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Teodor Roosvelt wybrał się na polowanie, podczas którego postrzelono małego niedźwiadka. Prezydent nakazał uwolnić misia, a anegdota ta ukazała się w formie komiksu w amerykańskiej prasie. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Pewien producent zabawek zainspirowany obejrzaną historią postanowił stworzyć nową zabawkę dla dzieci, małego, pluszowego niedźwiadka. Na cześć prezydenta nazwał go Teddy Bear. Pierwsze misie pluszowe powstały w Europie, następnie były też eksportowane do USA.
Dziś dziecięcy świat zabawek aż roi się od misiów różnego formatu, kształtu i kolorów. Mały, duży, bury, kolorowy, z kokardką czy w kubraczku. Ta sympatyczna postać stała się bohaterem wielu opowieści, bajek, filmów, np. Kubuś Puchatek, Miś Colargol, Miś Yogi, Miś Uszatek czy Miś Paddington.
Misie towarzyszą nam od dzieciństwa aż po dorosłość, stając się symbolem tego, co dobre, ciepłe i delikatne. Nic więc dziwnego, że ta ponadczasowa zabawka została uczczona własnym świętem. Dzień Pluszowego Misia nie ma długiej tradycji, ponieważ obchodzony jest od 2002 roku, kiedy to przypadła setna rocznica powstania maskotki.
Miś jest patronem wielu przedszkoli i żłobków w Polsce i na świecie. Stał się również symbolem pomocy, dzięki akcji charytatywnej “Podaruj Misia” organizowanej co roku przez TVN, akcji “Miś” (polegającej na wręczaniu misiów i prezentów gwiazdkowych dla dzieci z biednych rodzin) czy Fundacji Wspólnoty Burego Misia na rzecz osób niepełnosprawnych.
Źródła: www.kalbi.pl, https://dziendobry.tvn.pl
Katarzynki to polski zwyczaj świąteczny, obchodzony przez kawalerów odpowiednik Andrzejek. W nocy z 24/25 listopada, tj. w wigilię dnia św. Katarzyny Aleksandryjskiej, odbywają się wróżby młodych mężczyzn dotyczące ożenku i poszukiwania partnerki. Święto to zostało wyparte przez Andrzejki – spopularyzowane na zachodzie święto panien, podczas którego kobietom poszukującym partnera mają się spełniać pomyślne wróżby.
Święta Katarzyna to patronka cnotliwych kawalerów, którzy pragną poznać pannę i w przyszłości wejść w szczęśliwy związek małżeński. Największe nasilenie kultu świętej przypadło na okres średniowiecza.
W noc świętej Katarzyny pod poduszką są dziewczyny – to porzekadło towarzyszyło wkładaniu pod poduszkę dziewczęcych przedmiotów, części garderoby czy ptasiego pióra mających sprowadzić proroczy sen o przyszłej narzeczonej, bądź karteczek z pierwszymi literami imion lub całymi żeńskimi imionami, które zaraz po przebudzeniu miały być wylosowane.
Wróżenie z kubków polegało na losowaniu ukrytych pod nimi przedmiotów symbolizujących ożenek (np. obrączka), przypływ majątku (np. monety), dobrą pracę (zboże), chwilowy zastój (pusty kubek). Losowaniu towarzyszyć może wierszyk: Kasiu daj znać, co się będzie ze mną dziać.
Nieprzypadkowo oba święta (Katarzynki i Andrzejki) obchodzone są pod koniec jesieni, kiedy już wszelkie prace polowe się zakończyły i długie jesienne wieczory można wykorzystać na ostatnie zabawy przed adwentem („Święta Katarzyna adwent rozpoczyna”). Dlaczego patronką tego święta i tych zwyczajów jest Św. Katarzyna Aleksandryjska. Kim ona tak naprawdę była do końca nie wiadomo. Najprawdopodobniej była chrześcijanką pochodzącą z bogatej rodziny żyjącej w Aleksandrii. Była niezmiernie piękna i mądra, przyjęła śluby czystości, a wieku 18 lat zmarła męczeńską śmiercią. Pojawiają się jednak przypuszczenia, że święta ta nigdy nie istniała, a jej pierwowzorem jest Hypatia z Aleksandrii, córka filozofa, matematyka i astronoma Teona, której życie również zakończyło się tragicznie (została zamordowana).
Źródła: https://pl.wikipedia.org, www.ekokalendarz.pl
Nawet burak zasługuje na własne święto! 24 listopada świętujemy Dzień Buraka!
Choć nie wszyscy pałają do niego miłością, to jednak wszyscy powinni docenić jego prozdrowotne właściwości, ponieważ burak to prawdziwie cudowne warzywo, które zawiera w sobie niemal całą tablicę Mendelejewa. Dzięki temu buraki pozytywnie wpływają na wszystko - począwszy od układu krwionośnego przez nerwowy, pokarmowy, odpornościowy, aż po hormonalny. Ogromną zaletą buraków jest ich mała kaloryczność, bo w 100 gramach surowego buraka znajduje się jedynie około 46 kalorii. Buraki zawierają za to białka, tłuszcze, węglowodany, błonnik, substancje mineralne: wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, kobalt, prowitaminę A (karoten), witaminy B1, B2, PP, C, kwas foliowy oraz barwnik zwany betainą. Z kolei liście buraków są bogate w witaminę C i prowitaminę A. To właśnie ze względu na dużą zawartość żelaza buraki zaleca się osobom z niedokrwistostością i niedoborami żelaza. Pół litra soku z buraków wypijanego codziennie może obniżyć ciśnienie tętnicze krwi. Błonnik z buraków pomaga regulować pracę układu trawiennego. Mięsa, ciasta, słodycze są kwasotwórcze, więc dla utrzymania równowagi kwasowo-zasadowej niezbędnym jest spożywanie zasadotwórczych warzyw. Kwas foliowy zawarty w burakach odgrywa znaczącą rolę w tworzeniu czerwonych ciałek krwi. Wypicie szklanki soku buraczanego zapewnia połowę dziennej dawki tego składnika.
Leonardo Fibonacci to włoski matematyk żyjący na przełomie XII i XIII wieku. Spopularyzował on m.in. cyfry arabskie, których używamy do dziś oraz zapisał tzw. ciąg liczb Fibonacciego.
Ciąg Fibonacciego jest to ciąg liczb, w którym każda liczba jest sumą dwóch poprzednich (poza pierwszą i drugą).
Ciąg Fibonacciego jest również nie tylko teoretycznym założeniem matematycznym, ale urzeczywistnia się niezwykle często w przyrodzie.
Z ciągiem Fibonacciego wiąże się również niezwykła zależność: dzieląc dowolną liczbę ciągu przez liczbę ją poprzedzającą otrzymamy wynik oscylujący wokół 1,61804 – liczby zapisywanej w greckim alfabecie jako Φ – (fi). Platon uważał, że liczba ta może być kluczem do Wszechświata, a w starożytnych pismach często uważana jest ona nie tylko za Złotą, lecz również Boską Liczbą, pozwalającą na uporządkowanie chaotycznego wszechświata. Ta banalna z pozoru zależność w rzeczywistości opisuje cały szereg zjawisk występujących w przyrodzie, począwszy od roślin aż po kształt galaktyk.
W kształtach wielu roślin widać spiralne linie rozchodzące się od środka w niezwykle usystematyzowany sposób. Rośliny rozwijając się wypuszczają kolejne pędy z jednego centralnego punktu (np. łodygi) rozchodząc się pod kątem. Jest to tak zwany Złoty Kąt, który wyznacza kierunek rozwoju roślin. Jak się okazuje on również zawiera w sobie ciąg Fibonacciego – jest to złota proporcja dla podziału okręgu.
Motyw ciągu Fibonacciego wykorzystany został także w utworach literackich oraz muzyce. W książce Kod Leonarda da Vinci Dana Browna stanowi on element jednego z kodów, który muszą złamać główni bohaterowie. Z kolei niektórzy muzykolodzy dopatrują się istnienia ciągu Fibonacciego w utworach muzycznych oraz w budowie instrumentów.
Zachęcamy Was do poszukiwań innych przykładów ciągu Fibonacciego w przyrodzie i sztuce:-)