Depresja to choroba, która może dotknąć osoby w każdym wieku. Smutek czy dołek psychiczny, w jaki zdarza nam się wpadać od czasu do czasu, to normalne elementy codziennego życia emocjonalnego. To naturalna reakcja organizmu na niepowodzenia czy rozczarowania. Kiedy jednak uczucie pustki i rozpaczy zawładnie Tobą, nie mija i nie pozwala Ci cieszyć życiem jak dotychczas, może się okazać, że cierpisz na depresję. W Polsce nawet 1,5 mln osób zmaga się z tym schorzeniem. Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia, do 2030 roku depresja będzie najczęściej występującą chorobą na świecie.

Nie każdy smutek to depresja
Każdemu z nas zdarzają się tzw. górki i dołki nastroju. Wiele osób stosuje termin ‘depresja’ opisując uczucie smutku, ale ta choroba to coś znacznie więcej. Osoby ze zdiagnozowaną depresją często opisują, że czują się jakby żyły w "czarnej dziurze" lub były skazane na nieuniknione niepowodzenia. Niektórzy w ogóle nie skarżą się na uczucie smutku – zamiast tego czują się apatyczni, nie mają energii do życia, mają wrażenie, że nie ma ono sensu. Depresja przede wszystkim różni się od uczucia smutku tym, że zakłóca Twoje codzienne życie. Nie pozwala Ci normalnie pracować, uczyć się, jeść, spać czy po prostu dobrze bawić. Uczucia bezsilności, bezradności, beznadziejności są bardzo intensywne i rzadko ustępują chociażby w najmniejszym stopniu. Najczęściej sprowadza się to do tego, że dotychczasowe hobby już Cię nie interesuje, unikasz spotkań ze znajomymi, towarzyszy Ci ciągłe uczucie zmęczenia. Wykonywanie codziennych obowiązków Cię przytłacza. Choroba ta dotyczy dwa razy częściej kobiet niż mężczyzn. W jej przebiegu na początku wszystko może się wydawać beznadziejne, jednak z odpowiednią pomocą, może ulec zdecydowanej poprawie.

Depresja – objawy
Aby rozpoznać depresję, musi być spełniony przynajmniej jeden z poniższych głównych kryteriów rozpoznania: obecność obniżonego (depresyjnego) nastroju i/lub wyraźnie zmniejszenie zainteresowania wszystkimi czynnościami dnia codziennego. Objawy te muszą występować prawie codziennie, przez większą część dnia ponad dwa tygodnie.
Depresja to stan, który pojawia się niespostrzeżenie. Człowiek powoli traci poczucie sensu, staje się bierny, nie wykazuje ochoty na żadną aktywność i jedyne, czego pragnie, to samotność. Człowiek ma poczucie niezrozumienia przez bliskich, wszystko, co do tej pory przynosiło nam radość, jest dla nas obojętne.

Objawy cielesne depresji:

• zaburzenia miesiączkowania,
• bezsenność,
• duża potrzeba snu,
• spadek lub wzrost wagi,
• migreny,
• zmniejszone libido,
• brak apetytu,
• nadmierny apetyt,
• suchość w gardle,
• ciągłe zmęczenie.

Należy pamiętać, że to, że mamy gorszy dzień lub bóle głowy nie oznacza, że mamy depresję. Oprócz wyżej wymienionych czynników, muszą zostać spełnione również inne, aby móc zdiagnozować depresję.

Grupa pierwsza (należy spełnić minimum dwa czynniki):

• ciągłe złe samopoczucie, brak humoru;
• utrata zainteresowań i przeżywania przyjemności;
• większe niż dotychczas zmęczenie.

Grupa druga (należy spełnić minimum dwa czynniki):

• zaburzenia uwagi i koncentracji;
• niska samoocena;
• poczucie niskiej wartości;
• czarne i pesymistyczne myśli;
• chęć odebrania sobie życia;
• obniżony apetyt;
• czyny samobójcze;
• problemy ze snem.

Rodzaje depresji

• Dystymia: charakteryzuje się obniżonym nastrojem, pesymizmem, niską samooceną i problemami z podejmowaniem decyzji trwającymi minimum dwa lata. Przebiega łagodniej niż inne rodzaje depresji. Dystymię leczy się za pomocą leków przeciwdepresyjnych oraz psychoterapii.
• Depresja sezonowa: najczęściej atakuje jesienią. Bardzo często brak słońca powoduje u nas rozdrażnienie, wzmożony apetyt, senność, brak energii. Ten rodzaj depresji występuje najczęściej u osób pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. W jej leczeniu często stosuje się fototerapię.
• Depresja poporodowa: zbadano, że około 3/4 kobiet po porodzie doświadcza krótkotrwałej, wzmożonej drażliwości, płaczliwości oraz niepokoju, które po niespełna dziesięciu dniach stopniowo ustępują. Taki rodzaj depresji wymaga konsultacji z psychiatrą i wsparcia bliskich. Depresja poporodowa spowodowana jest często spadkiem hormonów płciowych po porodzie, a to z kolei prowadzi do pewnej destabilizacji w organizmie.
• Zaburzenie afektywne dwubiegunowe: jest to naprzemienne występowanie depresji oraz manii. Połączenie tych dwóch stanów może nieść ze sobą przykre skutki, nawet samobójstwo. Choremu wydaje się, że może wszystko, nie widzi żadnych przeszkód, bywa niebezpieczny. W leczeniu takich zaburzeń stosuje się bardzo silne leki przeciwpsychotyczne, które trzeba stale przyjmować. ponieważ po ustąpieniu objawów może dojść do nawrotu.

Depresja - siedem pytań

Odpowiedz na kilka pytań i dowiedz się, czy niepokojące Cię objawy mogą sugerować depresję:

1. Czy nie możesz spać lub odwrotnie, ciężko Ci wstać z łóżka, potrafisz w nim spędzić większość dnia?
2. Czy masz problemy z koncentracją? Czy dotychczas wykonywane czynności, zadania sprawiają Ci trudność?
3. Czy ciągle towarzyszy Ci uczucie bezradności i bezsilności?
4. Czy nie potrafisz w żaden sposób zapanować nad negatywnymi myślami?
5. Czy nie masz apetytu lub wręcz przeciwnie, potrafisz „przejadać” problemy?
6. Czy łatwo się irytujesz, denerwujesz nawet z błahego powodu?
7. Czy uważasz, że na nic nie masz wpływu a Twoje życie nie ma sensu?

Rodzaj oraz nasilenie objawów depresji są sprawą indywidualną. Istotne jest jednak wczesne ich wychwycenie. Jeśli Twoje odpowiedzi na większość powyższych pytań były twierdzące, skonsultuj się z lekarzem. Możesz zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego lub do psychiatry w Poradni Zdrowia Psychicznego (aby zapisać się na wizytę nie potrzebujesz skierowania od innego lekarza).

Depresja - o czym jeszcze warto wiedzieć?

Depresja to nie tylko problem osób dorosłych. Coraz częściej dotyka także dzieci i młodzieży. U nich najczęściej pierwszym objawem jest łatwe irytowanie się, wpadanie w złość, wrogość oraz odgradzanie się od rodziny i rówieśników.

W przypadku depresji należy szukać pomocy w następujących placówkach:

• Poradnie Zdrowia Psychicznego,
• Ośrodki Interwencji Kryzysowej,
• Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne (dla dzieci i młodzieży),
• Szpitale psychiatryczne

To są instytucje funkcjonujące w całej Polsce, udzielające bezpłatnych usług.

„Antydepresyjny Telefon Zaufania” prowadzi Fundacja ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych pod numerem (22) 484 88 01. Dni i godziny na przestrzeni lat się zmieniały, dlatego najlepiej sprawdzić szczegóły na stronie: http://stopdepresji.pl/

Forum Przeciw Depresji prowadzi Antydepresyjny Telefon pod numerem (22) 594 91 00 czynny w każdą środę i czwartek od 17.00 do 19.00 (koszt połączenia jak na numer stacjonarny wg taryfy operatora telefonicznego). Więcej o projekcie na stronie: https://forumprzeciwdepresji.pl/wazne-telefony-antydepresyjne

116 111 to pierwszy bezpłatny i ogólnopolski telefon zaufania dla młodych ludzi, który prowadzi Fundacja „Dajemy Dzieciom Siłę”. Z konsultantami Telefonu Zaufania 116 111 można się podzielić swoimi troskami i problemami. Celem naszego działania jest również poprawa samopoczucia, a często – bezpieczeństwa dzwoniących. Kontakt z konsultantami Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 jest dla wielu młodych osób pierwszą szansą na powiedzenie o swoich problemach, m.in. depresji, samookaleczeniach czy obniżonym nastroju, uzyskanie wsparcia w trudnych chwilach i dostrzeżenie dorosłych – rodziców i profesjonalistów, którzy mogą pomóc w rozwiązaniu kłopotów.

Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 jest czynny codziennie od 12:00 do 22:00, a z jego konsultantami można się również skontaktować wysyłając anonimową wiadomość online przez www.116111.pl/napisz. Więcej informacji: www.116111.pl

Źródła:www.medonet.pl, https://twarzedepresji.pl