Głównej zawartości

Komunikat alertu

Ta strona korzysta z cookies. Bez zmiany ustawień pliki są zapisywane na urządzeniu.

Zbliża się weekend majowy, który Polakom przypomina o ważnych uroczystościach państwowych i religijnych. 1 maja obchodzimy Święto Pracy i uroczystość św. Józefa Robotnika, 2 maja to Dzień Flagi Narodowej, zaś 3 maja świętujemy rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja i uroczystość Maryi Królowej Polski. O części tych świąt sekcja kulturalno-oświatowa przygotowała prezentację - zachęcamy do obejrzenia:

https://drive.google.com/file/d/1Ev0HPFtKx0UEvmj6Oc7VJ5XfszwE3ba7/view

Dziś mija 80. rocznica śmierci Henryka Dobrzańskiego, ps. „Hubal”, majora kawalerii Wojska Polskiego, ostatniego żołnierza kampanii wrześniowej, dowódcy Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego walczącego z Niemcami w czasie okupacji.

Henryk Dobrzański urodził się w 22 czerwca 1897 r. w Jaśle w rodzinie ziemiańskiej. W młodości należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich. Walczył w wojnie polsko–bolszewickiej. Brał udział m.in. w bitwie pod Komarowem oraz słynnym zagonie na Korosteń. Całe swoje dorosłe życie poświęcił karierze wojskowej. W latach 1929-1934 służył w 20. Pułku Ułanów w Rzeszowie. Był znanym sportowcem, członkiem polskiej reprezentacji jeździeckiej. W 1925 r. z drużyną zdobył w Nicei Puchar Narodów. Jako zawodnik rezerwowy wchodził w skład polskiej ekipy na igrzyska olimpijskie w Amsterdamie. We wrześniu 1939 r. „Hubal” brał udział w obronie Grodna przed Armią Czerwoną. Po klęsce kampanii wrześniowej major Dobrzański stanął na czele Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego i prowadził przez kilka miesięcy walkę z Niemcami. Dowodzony przez niego oddział zachował organizację regularnego wojska, ale w walce stosował taktykę partyzancką. Major Henryk Dobrzański zginął 30 kwietnia 1940 r. w potyczce z żołnierzami niemieckimi w okolicy wsi Anielin.

Więcej informacji o majorze Henryku Dobrzańskim „Hubalu” można znaleźć na stronie:

https://dzieje.pl/postacie/henryk-dobrzanski-1897-1940

27 kwietnia 2014 r. na placu św. Piotra w Watykanie miała miejsce kanonizacja dwóch papieży: Jana Pawła II i pochodzącego z Włoch Jana XXIII. Po raz pierwszy w dziejach Kościoła podczas mszy kanonizacyjnej za świętych zostało uznanych dwóch papieży. Nie tylko z tego powodu była to wyjątkowa uroczystość. Mszę kanonizacyjną po raz pierwszy w dziejach papiestwa odprawiło dwóch papieży: Franciszek oraz emerytowany Benedykt XVI. W kanonizacji wzięło udział ponad 800 tysięcy pielgrzymów, 1000 biskupów i 150 kardynałów. Warto pamiętać, że Jana Pawła II kanonizowano zaledwie w dziewięć lat po śmierci i trzy lata po beatyfikacji. Był to najkrótszy proces kanonizacyjny w dziejach Kościoła nowożytnego. Jana XXIII wyniesiono na ołtarze pięćdziesiąt lat po śmierci i trzynaście od czasu beatyfikacji. Święci Jan Paweł II i Jan XXIII uznawani są za wybitnych papieży XX wieku, a ich pontyfikaty zalicza się do przełomowych.

Zachęcamy do obejrzenia skrótu uroczystości kanonizacyjnych:

https://www.youtube.com/watch?v=i_IwBP7lZDA