(…) Idą kupą całą,

Do sejmowej sali,

Podpisują rozbiór Polski,

Stronniki Moskali.

Pan Tadeusz Rejtan,

Hańbą się nie splami,

On nie uzna krzywdy kraju,

Razem ze zdrajcami.

Pan Tadeusz Rejtan,

W progu się położy,

Pozwie pany senatory

Na wielki sąd Boży.

Położył się w progu,

Szablę w ręku gniecie:

— »Chyba że po moim trupie,

Do zdrady dojdziecie!« —

Zaklinam was Pany,

Na Chrystusa rany,

Pamiętajcie na Ojczyznę,

Na ten kraj kochany! (…)

(Maria Konopnicka)