Drukuj

22 grudnia to bardzo istotna data w słowiańskim kalendarzu.

Etniczni Słowianie w tym dniu obchodzą Święto Godowe. Przypada ono w dzień przesilenia zimowego. Według pradawnych wierzeń noc, która zasnuła dzień mrokiem, zaczyna ustępować wydłużającemu się dniu. Złe moce odchodzą wraz z nocą, która staje się coraz mniej mroczna. Gdy słońce wygrywa, w ludzkich sercach budzi się nadzieja na lepsze, zaczyna dominować radość i optymizm.

Obchody Szczodruszki mogą trwać kilka dni. Rodziny dzielą się między sobą chlebem, dzieci obdarowuje się orzechami. W dawnych czasach dużą uwagę poświęcano bliskości ze zmarłymi. Na cmentarzach palono ogniska i uczestniczono w rytualnych biesiadach, natomiast z biegiem lat spotkania przeniesiono do domostw.

W tym dniu jest i miejsce na wróżby: nakrywano stoły słomą i losowano słomki, aby sprawdzić komu los będzie przychylny, miało to również odstraszać złe duchy. Przewidywano jaka będzie w kolejnym roku pogoda i czy będzie ona sprzyjająca zbiorom. W każdym domu musiał znaleźć się snopek siana, ładnie ozdobiony suszem owocowym. Od XIX wieku zastąpiono dotychczas praktykowany zwyczaj dekorowania żyta nowinką, która przybyła z Niemiec, a mianowicie znaną nam obecnie choinką.

Święto Godowe to nie tylko magia słońca i nocy, ale również kolędowanie. Chodzono od domu do domu z maszkarami. Wiele słowiańskich obyczajów można odnaleźć w symbolice chrześcijańskiego Bożego Narodzenia: kładzenie siana pod talerz, kolędowanie oraz ubieranie choinki.

Źródło: http://kalendarzswiatnietypowych.pl