Z szacunków Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) wynika, że obecnie na świecie do niewolniczej pracy zmuszanych jest nawet 170 mln dzieci w wieku od 5 do 14 lat. Dziś przypada dzień walki z tym zjawiskiem.

Data upamiętnia Iqbala Masiha z Pakistanu, który w wieku 4 lat został sprzedany przez swojego ojca do fabryki dywanów za 600 rupii, czyli ok. 12 dolarów. Ojciec sprzedał go, aby opłacić wesele swojego najstarszego syna. Od tamtego czasu chłopiec musiał pracować ponad 12 godzin dziennie, przykuty łańcuchem do krosna i poddawany ciągłemu biciu. Udało mu się uciec po 6 latach, a o jego historii usłyszał cały świat. Zginął 16 kwietnia 1995 r. zastrzelony przez nieznanych sprawców. Miał zaledwie 13 lat. Dziś ten pakistański chłopiec uważany jest za symbol walki z wyzyskiem dzieci.

Najwięcej dzieci wykorzystywanych do niewolniczej pracy jest w Afryce. Tam zatrudnionych jest ok. 40 proc. małoletnich. Takie sytuacje mają miejsce także w Azji, Ameryce Południowej czy Europie Środkowej i Wschodniej. Dzieci pracują w zakładach przemysłowych, fabrykach, szwalniach, na plantacjach, w kopalniach, na budowie, sprzedają narkotyki, są nawet wcielanie do armii czy sprzedawane do domów publicznych.

Niewolnictwo małoletnich jest zakazane we wszystkich krajach. Przepisy nie są jednak przestrzegane. Dzieci już od najmłodszych lat zmuszane są do ciężkiej fizycznej pracy. Nieraz, ze względu na ubóstwo, same decydują podjąć się takie działanie, jednak zdarza się też, że są sprzedawane przez rodziców. „Dzieci są tanimi i łatwymi do kontrolowania pracownikami. Nie sprzeciwiają się, nie umieją walczyć o swoje prawa. W wielu miejscach na świecie praca dzieci jest społecznie akceptowana. Pracodawcy chętnie zatrudniają dzieci, wykorzystując ich umiejętności i płacąc dużo niższe stawki niż osobom dorosłym.” – czytamy w raporcie UNICEF.

UNICEF walczy, by wszystkie państwa przestrzegały Konwencji o prawach dziecka, która gwarantuje najmłodszym bezpieczne i wolne od przymusowej pracy dzieciństwo. Działania organizacji koncentrują się przede wszystkim na:

• zapewnieniu powszechnej edukacji lub szkoleń zawodowych dla wszystkich dzieci i osób młodych bez względu na płeć,

• wspieraniu działalności przynoszącej dochód ubogiej rodzinie tak, aby sytuacja ekonomiczna nie zmuszała dzieci do podjęcia pracy,

• kampanii upowszechniających wiedzę o problemie, jakim jest przymusowa praca dzieci,

• współpracy z rządami państw, która ma na celu wprowadzenie przepisów w zakresie edukacji, opieki socjalnej dziecka, a także ustalenia minimalnego wieku zatrudnienia.