14 listopada 1997 roku w Polsce rozpoczęło swoja działalność Polskie Towarzystwo Biblioterapeutyczne. Od 2016 roku dzień 14 listopada jest oficjalnym świętem biblioterapii. Co roku przebiega ono pod innym hasłem:

- 2016 r. „Czytanie pomaga”

- 2017 r. „Książka kluczem do zrozumienia siebie i innych”

- 2018 r. „Otwórz książkę, otwórz umysł”

- 2019 r. „Kto czyta – rozumie”.

Hasłem Ogólnopolskiego Dnia Biblioterapii w roku 2020 jest „Czytanie łączy”.

Narodziny biblioterapii miały miejsce w starożytności, gdy uważano, że literatura jest lekiem dla duszy.

W 1916 roku w bostońskim czasopiśmie „Atlantic Month” opisane zostały przypadki leczniczego oddziaływania książek na chorych. Wtedy też po raz pierwszy użyte zostało słowo „biblioterapia”, które w 1920 roku zostało oficjalnie uznane i trafiło do oksfordzkich słowników języka angielskiego. W Polsce termin ten pojawił się w latach trzydziestych XX wieku.

Pierwszym badaczem, który opisał proces biblioterapeutyczny w sposób naukowy był rosyjski bibliotekarz i bibliograf Nikołaj Rubakin.

Współcześnie biblioterapia stosowana jest szeroko na całym świecie jako pomoc terapeutyczna w medycynie, psychiatrii, treningach motywacyjnych lub z zakresu rozwiązywania problemów, a także profilaktycznie. W procesie biblioterapeutycznym wykorzystuje się książki i czasopisma, które regulują system nerwowy człowieka. Istnieje również odrębna gałąź biblioterapii – bajkoterapia, która jest dobrze rozwiniętą odmianą biblioterapii dla dzieci, bazującą na bajkach terapeutycznych. Pomagają one dzieciom w przełamywaniu lęków lub trudnych sytuacji, socjalizują je, relaksują, budują poczucie własnej wartości i kompensują niezaspokojone potrzeby.

Wydawcy coraz częściej opracowują i publikują książki biblioterapeutyczne.

(Źródło fotografii: pixabay.com, strona Polskiego Towarzystwa Biblioterapeutycznego)